NECİP FAZIL KISAKÜREK ŞİİRLERİ- BEN ŞİİRİ

 

Ben, kimsesiz seyyahı, meçhuller caddesinin...

ben, yankısından kaçan çocuk kendi sesinin...

ben, sırtında taşıyan işlenmedik günahı;

allah'ın körebesi, cinlerin padişahı...

ben, usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanların;

ben tükenmez ormanı, ısınmaz külhanların...

ben, kutup yelkenlisi, buz tutmuş kayalarda;

öksüzün altın bahtı, yıldızdan mahyalarda...

ben, başı ağır gelmiş, boşlukta düşen fikir;

benliğin dolabında, kör ve çilekeş beygir...

ben allah diyenlerin boyunlarında vebal;

ben bugünküne mazi, yarinkine istikbal...

ben, ben, ben; haritada deniz görmüş, boğulmuş;

dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuş...

hep ben, ayna ve hayal, hep ben, pervane ve mum;

ölü ve münker-nekir, başdönmesi uçurum...